Beschrijving
De 3 sonatas opus 43 zijn duo’s van de componist B.H Romberg. Het zijn mooie muzikale sonates om samen muziek te maken of een concert te geven. Rombergs vader speelde cello en gaf Bernard Romberg zijn eerste cello lessen. Toen Romberg een 7 jaar was speelde gaf hij al concerten. Als cellist heeft hij in verschillen de orkesten gespeeld. Bij een van die concerten ontmoette hij de jonge Beethoven (1790). Beethoven bewonderde Romberg als cellist en wilde voor hem een celloconcert schrijven. Maar Romberg wilde dat niet omdat hij de muziek van Beethoven moeilijk te begrijpen vond. en hij liever zijn eigen composities speelde.
Romberg heeft meegeholpen aan het verbeteren van de cello. Zo zorgde hij ervoor dat de toets langer werd en de toets onder de c-snaar werd afgevlakt. Hierdoor kan de snaar vrijer trillen. Ook heeft Romberg gezorgd dat de bladmuziek voor de cello in drie sleutels wordt opgeschreven. De bassleutel, c sleutel en de g sleutel. Hiervoor was het gewoon dat je zoveel sleutels mocht gebruiken als je nodig had. Boccherini gebruikte soms wel zes verschillende sleutels in een compositie.
In dit stuk:
In alle sonates komen de eerste tot en met de vierde positie voor. Een enkele keer wordt er naar de 6e positie gegaan voor de bes (boven de a flageolet). De eerste cello partij is voor een gevorderd speler. Er komen veel verschillende streeksoorten in voor. De stokindeling wordt aangeven door de bekende letters M = midden, GB= ganzem bogen/hele stok, S= spitze/punt F= frosche/slof. Ook wanneer je je vingers kan laten liggen wordt dit met een haak aangeven.
De tweede cellopartij is een stuk makkelijker en een echte begeleidende partij. Het meeste staat in de eerste positie. Een enkele keer 4e positie en een dubbelgreep. Je moet wel de grote greep kunnen om deze partij te kunnen spelen. Positiespel is natuurlijk handig omdat je de tonen dan meer kan kleuren, maar is niet altijd noodzakelijk.
