Beschrijving
Gelukkig kunnen we aan de hand van een aantal oude afbeeldingen nog zicht krijgen op de ontwikkeling van de cello strijkstok. En op de hantering ervan bij het strijken op de cello. Want de kennis van de ontwikkeling van de cello strijkstok is vooral te halen uit oude afbeeldingen en sculpturen. Maar die zijn echter niet altijd waarheidsgetrouw. Meestal bespeelden de kunstenaars die musici afbeeldden zelf geen (strijk)instrument en lieten daarom de nu juist voor ons zo belangrijke details weg.
Het hout van de barok cello strijkstok
Al vanaf de 18e eeuw werden er stokken van pernambuco (of pernambuk) en andere harde houtsoorten gemaakt. Pietro Guarneri heeft een aantal strijkstokken van slangenhout nagelaten. Strijkstokken van slangenhout voldoen uitstekend aan de eisen van de barokmuziek.
Slangenhout is een exotische houtsoort. Het hout komt van een zeldzame boom, die voorkomt in de bossen van Centraal en Zuid-Amerika. Het slangenhout heeft een roodbruine kleur en een typische tekening in het hout, die doet denken aan een slangenhuid (vandaar dus de naam). Het is een hardhoutsoort met een heel grote densiteit en vraagt bij de bewerking om goed vakmanschap. Slangenhout is prachtig te polijsten (en dat is te zien aan deze stok!).
De punt van de barok cello strijkstok
De punt van de strijkstok krijgt in de loop van de tijd ook langzaamaan een andere vorm. Tot en met Tartini’s stok hebben strijkstokken de zogenaamde ‘piek’ of ‘zwanenkop’ punt. waardoor je de stok niet helemaal tot het uiteinde kunt strijken. Ergens tussen 1750 en 1800 verandert de vorm van de kop gaandeweg via een bijlvormige kop naar de kop van de moderne cello strijkstok.
Barok cello strijkstok ‘Tartini ‘ – snakewood
Deze barok cello strijkstok ‘Tartini’ is gemaakt van snakewood (slangenhout) met naast de stang ook een slof en spanschroef van slangenhout. Deze stok heeft een natuurhaar bespanning. De stok is nieuw en een getrouwe kopie van strijkstokken uit de Barok periode, omstreeks 1740.
